Mask? Must!

Απόκριες πάλι! Και μπήκαν -ή βγήκαν;- οι μάσκες πάλι, να καλύψουνε τα απαίσια, ανθρώπινα χαρακτηριστικά μας, να μας βοηθήσουν να αποδράσουμε από την πραγματικότητα, παρέα με φανταστικούς και εξωπραγματικούς φίλους, να τους χλευάσουμε και κοροϊδέψουμε, να γελάσουμε με αυτούς ή ακόμα και να τους τιμήσουμε. Φοράμε περίεργα ρούχα, βάζουμε ψεύτικα μαλλιά, ψεύτικα νύχια, ψεύτικα βυζιά και κυκλοφορούμε έξω, περιφέροντας παντού την γελοιότητα με την οποία έχουμε ενδυθεί. Και το κάνουμε επειδή μπορούμε. Επειδή είναι η παράδοση. Επειδή πρέπει. Και αυτό το πρέπει μερικές φορές μας βασανίζει. Μερικές φορές δεν ξέρουμε ποιόν να χλευάσουμε, ποιόν να τιμήσουμε. Μερικές φορές δεν έχουμε όρεξη να γελοιοποιηθούμε, ούτε να γελάσουμε. Αλλά πρέπει. Πρέπει να ντυθούμε, να βγούμε έξω, να γλεντήσουμε, να χορέψουμε. Και έτσι, σέρνουμε την θλιβερή μας παρουσία δεξιά και αριστερά, φορώντας ότι να'ναι, λέγοντας ότι να'ναι και πίνοντας ότι να'ναι. Έτσι είναι οι Απόκριες: Ότι να'ναι...

Black Holes And Revelations

Εντάξει, το διαμέρισμά μου είναι μία τρύπα. Είναι όμως η ΔΙΚΗ μου τρύπα. Εξάλλου, όλες οι τρύπες δεν είναι ίδιες. Υπάρχουν κάποιες που είναι μεγάλες, όπως οι Μαύρες Τρύπες εκεί έξω ψηλά, έτοιμες να καταβροχθίσουν οτιδήποτε τολμήσει να περάσει από τη γειτονιά τους, στρεβλώνοντας το χωροχρόνο αλύπητα και με τρόπο σχεδόν μαγικό. Μια άλλη τρύπα που συνεχώς μεγαλώνει είναι αυτή του όζοντος, που βολτάρει απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας, ενθύμιο του βιασμού της φύσης από τον άνθρωπο. Υπάρχουν και άλλες τρύπες, πιο μικρές, όπως αυτές του γκολφ και του μπιλιάρδου, που περιμένουν υπομονετικά ακίνητες μέχρι να βρεθεί κάποιο μπαλάκι να τις γεμίσει, ικανοποιώντας έτσι τον λόγο ύπαρξής τους και σκορπώντας χαρά σε αυτόν που κατάφερε να σκοράρει. Παρόμοιες είναι και οι "άλλες" οι τρύπες, ξέρετε, αυτές που διαθέτουν τα θήλυκά αυτού του πλανήτη και επίσης περιμένουν να ικανοποιηθούν σκορπώντας ηδονή σε αυτόν που θα σκοράρει. Αυτές, μάλιστα, μοιάζουν και με τις Μαύρες Τρύπες, καθώς είναι αχόρταγες και πρόθυμες να καταβροχθίσουν τα πάντα, καταστροφικές και μαγικές συνάμα...
Βέβαια, δεν γίνεται να μιλάω για τρύπες και να να μην αναφερθώ και στις Τρύπες, το μουσικό συγκρότημα που αγαπήσαμε όσο κανένα άλλο και άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον μουσικό χάρτη της χώρας μας...
Δεν είναι όμως όλες οι τρύπες τόσο ευχάριστες. Υπάρχει η γνωστή ανεπιθύμητη τρύπα του προϋπολογισμού, κάτι σαν την πεθερά δηλαδή, που συνεχώς προσπαθούμε να την αποφύγουμε και αυτή όλο μαζί μας είναι. Υπάρχουν και τρύπες που είναι αηδιαστικές, όπως οι βόθροι και τα δημόσια αποχωρητήρια, γεμάτες από ουσίες τόσο βρώμικες και αποκρουστικές που ούτε το ανθρώπινο σώμα δεν τις αντέχει και βιάζεται να τις απομακρύνει από μέσα του, αφήνοντας την φύση να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.
Μία τρύπα, λοιπόν, είναι και το διαμέρισμά μου. Είναι στο χέρι μου όμως να την κάνω μαγική σαν μια Μαύρη Τρύπα, ζεστή σαν μια θηλυκή τρύπα, διασκεδαστική σαν μια μουσική Τρύπα. Ελπίζω μόνο στο τέλος να μην κάνω μια τρύπα στο νερό...!

NO MORE MR. NICE GUY

Τέρμα το "καλό" παιδί που ξέρατε. Όχι πια άλλα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, όχι άλλα καλοπιάσματα και κολακείες, όχι άλλοι κανόνες. Αλλάζουν τα πράγματα. Τα sfinakia μπαίνουν σε νέα εποχή, πιο τολμηρά, πιο αδίστακτα, πιο ανελέητα, πιο αιμοβόρα, πιο αδυσώπητα, πιο αληθινά. Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς λογοκρισία, χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς υποζύγια. Καλωσορίστε το νέο κακό παιδί των e-media. Καλωσορίστε τα νέα sfinakia... Τολμάτε;