The Berlin Report

ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΜΕ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ

Για μένα ο χρόνος ξεκίνησε, μόλις προσγειωθήκαμε στο Βερολίνο. Μέχρι τότε δεν γνώριζα ότι υπήρχα. Αλλά και κανένας άλλος δε το γνώριζε. Ούτε καν η ίδια μου η μητέρα! Νομίζω ότι με ξύπνησε το κρύο του Βερολίνου. Ο συνδυασμός κρύου και αέρα, ήλιου και χιονιού συγχρόνως, ήταν ζωογόνος για μένα.
Η περιπέτεια ξεκίνησε με τα πόδια. Και αυτό διότι από το αεροπλάνο πήγαινες στο αεροδρόμιο με τα πόδια, οπότε και ο συνειρμός με το λεωφορειάκι του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης προκάλεσε θυμηδία. Η αναζήτηση του ξενοδοχείου, παρόλο που κράτησε λίγα λεπτά (χάρη στην ικανότητα προσανατολισμού του μπαμπά μου), έγινε με δυσκολία στη Spittemarkt, καθώς το κρύο δεν άφηνε περιθώρια για περιήγηση. Η πρώτη μέρα στο Βερολίνο δεν τελείωσε καλύτερα. Μιάμιση ώρα αναμονή για το Κοινοβούλιο του Ράιχ και μία γρήγορη ματιά με τις απαραίτητες φωτογραφίες στην πύλη του Βρανδεμβούργου επιβεβαίωσαν τις πρώτες εντυπώσεις για το Βερολίνο: Κρύο, κρύο, κρύο! Εγώ είχα βέβαια μεγάλη προστασία, διότι η μητέρα μου φρόντισε να φορέσει ζεστά ρούχα. Έτσι, μπόρεσα να απολαύσω περισσότερο από εκείνη τη βόλτα μας στην Unter den Linden, το καγκουρώ που έφαγε σε αυστραλιανό εστιατόριο της Potsdamer Platz και την μπύρα που ήπιε σε παραδοσιακή γερμανική μπυραρία.
Οι επόμενες ημέρες ήταν γεμάτες εικόνες, γεύσεις, περιηγήσεις, εμπειρίες. Κάθε υπόγειο (βλ. μετρό) και υπέργειο μέρος σου υπενθύμιζε ότι πρέπει να φας. Τα λουκάνικα, τα είδη αρτοποιείου και οι μπύρες ήταν στη διάθεσή σου, όποτε τα ζητούσες, όπου και αν βρισκόσουν. Η όσφρηση ήταν η μόνη αίσθηση που βρισκόταν μονίμως απασχολημένη στο Βερολίνο.
Ωστόσο, ο ζωολογικός κήπος του Βερολίνου, από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, κέρδισε τις εντυπώσεις του ταξιδιού. Αντιπροσωπευτικά είδη του ζωϊκού βασιλείου, της θάλασσας και του αέρα, αφημένα σε ένα τεχνητό – φυσικό περιβάλλον προσέλκυσαν τα βλέμματα του μπαμπά και της μαμάς, ενώ μάγεψαν το θείο Μαρίνο, ο οποίος τράβηξε τις καλύτερες φωτογραφίες. Κύριο θέμα του η θεία Μαρία με φόντο ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, αγριοκάτσικα, φλαμίγκο, πιγκουίνους, ιπποπόταμους, φώκιες κ.α. Τώρα που το έφερε η κουβέντα κατάλαβα ότι τη θεία Μαρία την προσέχανε όλοι. Τη φροντίζανε, και τη ρωτούσανε συνέχεια μήπως κουράστηκε. Και εκείνη δε χαλούσε χατίρι όταν αποφασίζανε πού θα πάνε. Ήταν βολική. Πόζαρε με χάρη στο φακό του θείου Μαρίνου και για να του το ανταποδώσει του έδινε όλο το φαΐ της. Η διάθεση της παρέας ήταν ευχάριστη καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.
Η υπαίθρια αγορά στην Alexanderplatz είχε παραδοσιακό χρώμα με αποκορύφωμα μία παραδοσιακή μπυραρία, όπου ένα γερμανικό συγκρότημα έπαιζε ζωντανή μουσική country. Εμένα μου άρεσε πολύ, διότι η μουσική ήταν ωραία, η μπύρα δωρεάν και οι σερβιτόροι με παραδοσιακές στολές. Κυρίως όμως, μου άρεσε διότι χόρεψα! Αλήθεια σας λέω! Ο θείος Μαρίνος σήκωσε τη μαμά μου και χορέψανε στο κέντρο της πίστας. Οι Γερμανοί -τολμώ να πω- ήταν πολύ ψυχροί. Μόνο ένα ζευγάρι ηλικιωμένων τόλμησε να μας ακολουθήσει και δείχνανε πολύ κεφάτοι. Η μαμά μου πάντως γελούσε συνέχεια. Το βίντεο που τραβούσε ο μπαμπάς μου αποδεικνύει αυτά που σας λέω!
Σημαντικό αξιοθέατο αποδείχθηκε το Μουσείο της Περγάμου. Νόμιζες ότι ήσουν σε αρχαιολογικό μουσείο σε πόλη της Ελλάδος. Ολόκληρα τμήματα από βωμούς και ναούς από τη Πέργαμο, τη Μίλητο και άλλα μέρη της Ελλάδος, εκτίθενται στο Μουσείο προβάλλοντας το ελληνικό μεγαλείο στα εκατομμύρια των τουριστών που το επισκέπτονται. Σημαντικό ήταν, ότι υπήρχε ξενάγηση στα ελληνικά, αν και μη επικαιροποιημένη. Πάντως, αισθάνθηκα ότι η μαμά μου προβληματιζόταν που τα έβλεπε όλα αυτά και σχολίαζε με τον μπαμπά μου συνεχώς τον τρόπο, που μεταφέρθηκαν στο Βερολίνο.
Η τελευταία ημέρα στο Βερολίνο αφιερώθηκε στο Potsdam. Ένα τουριστικό λεωφορείο ανέλαβε να μας ξεναγήσει (επίσης στα ελληνικά!) στα σημαντικότερα παλάτια του Βερολινέζικου προαστίου, τόπο άλλοτε των Βασιλέων της Γερμανίας και της Πρωσίας. Το παλάτι Schloβ Sanssouci, το Neues Palais, το Marmorpalais και ο Πύργος Cecilienhof, όπου ο Στάλιν, ο Τσώρτσιλ και ο Τρούμαν αποφάσισαν το διαμελισμό της Γερμανίας στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κυριάρχησαν στις φωτογραφίες που τράβηξε ο θείος Μαρίνος και η μαμά μου.
Το ταξίδι τελείωσε μελαγχολικά με τα ψώνια της τελευταίας στιγμής να απασχολούν την παρέα το τελευταίο απόγευμα. Εγώ να σας πω την αλήθεια, πέρασα ωραία.
Μπορεί να μην είχα σχηματισμένα τα όργανά μου, αλλά τα βίωσα όλα με τη βοήθεια της μαμάς μου. Τι μας έμεινε; Ότι βρήκαμε οδηγό του Βερολίνου στα ελληνικά, όπως και ξενάγηση στα ελληνικά στο Μουσείο της Περγάμου και στο Postdam. Ότι υπήρχε αστικό δάσος και ας μην ήταν στις ομορφιές του ακόμη. Ότι βρήκαμε γυράδικο δίπλα στο ζωολογικό κήπο με αφίσα του Χατζηγιάννη για συναυλία του Μαΐου. Ότι οι δρόμοι είναι λεωφόροι και τα κτίρια με ιστορικό ενδιαφέρον μεγάλα, επιβλητικά. Τι μας κούρασε; Ότι ολόκληρη η πόλη ανασκευάζεται, τα περισσότερα κτίρια ανακαινίζονται και είναι με σκαλωσίες. Ότι τα χρώματα της πόλης είναι μουντά και το βράδυ το Βερολίνο είναι αρκετά σκοτεινό. Τι με ξετρέλανε; Ο θείος Μαρίνος που σηκώθηκε και τον χειροκρότησε ένα κατάμεστο θέατρο στην παράσταση BLUE MAN SHOW!.
Σημειώνω μόλις λίγες εβδομάδες ζωής και ήδη έκανα το πρώτο μου ταξίδι. Η μητέρα μου έμαθε για την ύπαρξή μου μόλις τώρα! Και απορεί πώς άντεξα την ταλαιπωρία. Αλλά εγώ πέρασα υπέροχα, γιατί ξεκίνησα το ταξίδι της ζωής με ένα ταξίδι. Και ανυπομονώ να βγάλω καρδούλα για να τους δείξω ότι καταλαβαίνω τα πάντα.
Άραγε, πού θα με πάνε την επόμενη φορά;

--------------------οο---------------------
>>

Σημ.Διαχ: Το παραπάνω κείμενο στηρίζεται σε φανταστικά γεγονότα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς χαρακτήρες είναι συμπτωματική. Επίσης, οι όποιες απόψεις διατυπώνονται ανήκουν αποκλειστικά στην συγγραφέα του κειμένου και δεν αποτελούν απόψεις του διαχειριστή του blog.